අතීතේ දවසක මතක

 

 

අතීතේ ඉස්සරම දවසක මතක අහුලා හදවතේ

එකින් එක පිළිවෙලට අහුරා නිධන් කර තැබුවෙමි හිතේ

එදා වගෙ ලස්සනම හවසක, අදත් ඉපැරණි මාවතේ

මඳක් නැවතී ගිමන් හැරියෙමි මතක ලිහමින් ජීවිතේ

 

අපේ දුක සැප අසා සිටි, පටු මගේ අන්තිම බංකුවේ

ඉඳන් ඔබ හා තාලෙ ඇල්ලුවෙ නුඹේ ආසම සින්දුවේ

දෑත් පටලා ගියා මතකයි ඈත පෙනෙනා වංගුවේ

එදා අන්තිම පැයේවත් නෑ පුරුදු සිනහව හැංගුවේ

 

අඳුරු නුබ ගැබ දකින විට මට නුඹේ තරු ඇස් සිහි වුණා

විදුලි එළි වැට නිවෙන තරමට එදා ඔය ඇස් ඇවිලුණා

මගේ හදවත නැවත නැවතම කිනිසි තුඩකින් පෑරුණා

මතක මිටියම මටත් නොදැනිම සරත් සුළගට මුසු වුණා

 

 

@Kalani Ruwanpathirana

-2022.02.22

 

නිදයි පොඩි පුතු මගේ

 සුමුදු යහනට සුසුදු සඳ දිය 

                                        ගලා එයි රැය දිගේ

සුනිල තරු කැට වසා නෙත් යට 

                                            නිදයි පොඩි පුතු මගේ

සිනිඳු කෙහෙරැලි ගැටී සුළඟට 

                                            කරයි මුව මත දඟේ

නිදන පුතු දෙස බලා හිඳුමද 

                                                භාවනාවක් වගේ

වලාකුලෙන් වැටෙන, සඳේ කිරණක් ගෙන අතේ         තබමි

ඒ එළියෙන් හිනා බිංදු උපදින හැටි බලා                 හිඳිමි

පැහැයක් නැති බිළිඳු සිතේ ඇඳි සිහිනය සිතින්         දකිමි

ඒ සිහිනේ කොනෙක මමත් නිවෙමි, නිවීලා          සැනසෙමි

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© Kalani Ruwanpathirana
 

-2021.09.17

යළි නොහැරෙන්ට යා යුතු ගමනකි "නිවන"

 මේ ජීවිතය දැල්වෙන මැටි පහනක්                ය
තෙල් ඇති තුරා ඇවිලෙන එක තිරයක්           ය
පින් මදි වෙද්දි එන මරණය සුළඟක්              ය
පව් පළ දෙන්න යන්නේ එක ක්‍ෂණයක්           ය

සසරේ නවාතැන් නම් සිය දහක්                    ඇත
ටික කාලෙකට හමු වෙන සගයිනුත්              වෙත
එනමුත් ගමන යන්නේ තනිවමයි                    පුත
"මම" යැයි "මගේ" යැයි මට කිසි දෙයක්       නැත

නිවි නිවි යළිත් දැල්වෙන ජීවිත                    පහන
වැටි වැටි යන්ට දඟලන සසරේ                   ගමන
අර ගෙන යන්න ඇත්තේ කළ පින               පමණ
යළි නොහැරෙන්ට යා යුතු ගමනකි            "නිවන"

 

© Kalani Ruwanpathirana

 
-2019.10.14

ගැයේ වා ලක් මව් ගෙ නාමෙ ට සියක් පබැඳී සෙත් කවී

රටේ සිව් කොන දැවුණු ගින්දර - හිතේ ඇත තව නැත නිවී
කදෝකිමි එළියටත් ඇහිපිය සැළී සියොළඟ යයි දැවී
බිඳී ඉහිරුණු සිත් සතන් යළි  - බැඳී දෙරණතට ම   නැවී
ගැයේ වා ලක් මව් ගෙ නාමෙ ට සියක් පබැඳී  සෙත් කවී


අපේ "නෑ පරපුරක්" එකවර - සුසානෙක නිහඬ ව නිදී
ගලා ගිය උණු  කඳුළු කැට මහ වැව් පිරෙන්නත් නැහැ මදී
බුදුන්, දෙවියන් සැබෑ නම් ලොව - තිබේ සරණක් නොවැරදී
මැකී යයි රුදු සපුන් සහ මැති  සබේ මිසදිටු බල බිඳී 

© Kalani Ruwanpathirana

-2019.05.17

දැන් මට නැහැ ඉඩ

 

හිරි පොද වැස්සට තෙමෙන මලක හැඩ 

බලන්න ඉස්සර වගෙ මට නැහැ ඉඩ 

පොඩි පුතු හිනැහෙන විට මගෙ හිත උඩ 

මල් මොකටද මට හිතෙනව විඩ විඩ 

වැස්සට ඉහිරෙන අඹ මල් මැද්දේ 

පිල ළඟ අඹ ගහ තාලෙට පැද්දේ 

බට්ටිච්චෝ උඹ නැතුවට සද්දේ 

අඩුවක් නැහැ අපෙ ගේ හරි සද්දේ 

ඇහැරෙන ලා හිරු රන් වන් පාටයි 

ඉගිලෙන විට කොක් තටු සුදු පාටයි 

හබරණ ආතගෙ කට රතු පාටයි 

කියවන විට පුතු හරි දඟ පාටයි  

බින්කුන්ඩෝ උඹ ටිකකට හිටපන් 

අපට පෙනෙන්නට වටයක් නටපන් 

කුහූ කියා කොවුලෝ ගී කියපන් 

මදිනම් තව මල් වැස්සක් වැහැපන් 

කොඳ මල මුදුනේ මී මැසි සාදෙට 

රොන් කෙමියේ පැණි පිරෙන කලාවට 

මගෙ හිත පුරවන ටිකිරි හිනාවට 

පණ දෙමි මම දිවි තියෙන තුරාවට

© Kalani Ruwanpathirana

-2014.11.07

දසන් සඳ | Tooth Relic

සහන් පැය නිම වී රුවන් ගිර ඇහැරෙයි
පවන් රොද දස අත තුටින් නිති දැවටෙයි
ඉවෙන් මෙන් සියොතුන් තුඩින් ගී රස දෙයි
පිනෙන් පිරි සිරි ලක සිරින් අද නැහැවෙයි

ඇතුන් රද විමනට සොඞින් පැන් ගෙන එයි
සමන් පෙති ඇතිරුණු විමන් දොර නහවයි
වියන් බැඳි විමනත නිතින් දන ගැවසෙයි
දුරින් ආ යුවළක් සෙමෙන් එහි පිවිසෙයි

මුදුන් කළ මුහුළස මදින් මද ඉහිරෙයි
සුරන් බඳු අතැඟිලි නුවන් බැඳ නැළවෙයි
එරන් ගැබ හැම අත දනන් නෙතු ඇහැරෙයි
රුවන් දුල මියුලැස බමුණු වෙස් හැර ලයි

කසුන් රැස් දහසක් පහන් සේ දැල්වෙයි
රදුන් නම් කිත්සිරි මෙවන් සිත පිබිදෙයි
තුටින් මෙන් අසෙනිය කුසුම් පෙති විසිරෙයි
රනින් සැදි විමනක දසන් සඳ සැතපෙයි

© Kalani Ruwanpathirana

-2002

සන්නස | Message

මේඝ වළාවෙනි ගුවන් තටාකේ මාරුතයක දැවටී
පියා විදා රණ හසුන් කැලක් සේ
එන්න තවත් නොරැඳී
මා සිත් කව ඈ වෙත ගෙන යන්නට
එන්න තවත් නොරැඳී

තනි තරුවකි ඈ හා දොඩමළු වන
කළුවර රෑ අහසේ
ඈට හිතැති මට හිත නැති තරුවට
මේ දුක කියමි කෙසේ...

තුඩගින් ඈ වෙත මුවරද ගෙන යති
බඹරුන් හොර රහසේ
මලින් මලට පියඹන බඹරෙකු හට
මේ කව කියමි කෙසේ...

© Kalani Ruwanpathirana
-2007