රටේ සිව් කොන දැවුණු ගින්දර - හිතේ ඇත තව නැත නිවී
කදෝකිමි එළියටත් ඇහිපිය සැළී සියොළඟ යයි දැවී
බිඳී ඉහිරුණු සිත් සතන් යළි - බැඳී දෙරණතට ම නැවී
ගැයේ වා ලක් මව් ගෙ නාමෙ ට සියක් පබැඳී සෙත් කවී
අපේ "නෑ පරපුරක්" එකවර - සුසානෙක නිහඬ ව නිදී
ගලා ගිය උණු කඳුළු කැට මහ වැව් පිරෙන්නත් නැහැ මදී
බුදුන්, දෙවියන් සැබෑ නම් ලොව - තිබේ සරණක් නොවැරදී
මැකී යයි රුදු සපුන් සහ මැති සබේ මිසදිටු බල බිඳී
හිරි පොද වැස්සට තෙමෙන මලක හැඩ
සහන් පැය නිම වී රුවන් ගිර ඇහැරෙයි
පවන් රොද දස අත තුටින් නිති දැවටෙයි
ඉවෙන් මෙන් සියොතුන් තුඩින් ගී රස දෙයි
පිනෙන් පිරි සිරි ලක සිරින් අද නැහැවෙයි
ඇතුන් රද විමනට සොඞින් පැන් ගෙන එයි
සමන් පෙති ඇතිරුණු විමන් දොර නහවයි
වියන් බැඳි විමනත නිතින් දන ගැවසෙයි
දුරින් ආ යුවළක් සෙමෙන් එහි පිවිසෙයි
මුදුන් කළ මුහුළස මදින් මද ඉහිරෙයි
සුරන් බඳු අතැඟිලි නුවන් බැඳ නැළවෙයි
එරන් ගැබ හැම අත දනන් නෙතු ඇහැරෙයි
රුවන් දුල මියුලැස බමුණු වෙස් හැර ලයි
කසුන් රැස් දහසක් පහන් සේ දැල්වෙයි
රදුන් නම් කිත්සිරි මෙවන් සිත පිබිදෙයි
තුටින් මෙන් අසෙනිය කුසුම් පෙති විසිරෙයි
රනින් සැදි විමනක දසන් සඳ සැතපෙයි
මේඝ වළාවෙනි ගුවන් තටාකේ මාරුතයක දැවටී
පියා විදා රණ හසුන් කැලක් සේ
එන්න තවත් නොරැඳී
මා සිත් කව ඈ වෙත ගෙන යන්නට
එන්න තවත් නොරැඳී
තනි තරුවකි ඈ හා දොඩමළු වන
කළුවර රෑ අහසේ
ඈට හිතැති මට හිත නැති තරුවට
මේ දුක කියමි කෙසේ...
තුඩගින් ඈ වෙත මුවරද ගෙන යති
බඹරුන් හොර රහසේ
මලින් මලට පියඹන බඹරෙකු හට
මේ කව කියමි කෙසේ...
© Kalani Ruwanpathirana
-2007
වසන්තයේ ලා හිරු රැස් කැපූ ගොයම් සිඹිනවා ද
එදා වගෙම පුංචි එවුන් ඉපනැල්ලේ දුවනවා ද
දෙවැට දිගේ රතු පාටට එරබදු මල් පිපෙනවා ද
කොහෝ උඹත් මං නැතිවට තවම සිංදු කියනවා ද
අත්තම්මා අවුරුද්දට පන් පැදුරක් වියනවා ද
ඒ පැදුරේ රවුමෙ ඉඳන් පංචි, ඔළිඳ කෙලිනවා ද
පැරදුනා ම පොඩි මල්ලී තවම රණ්ඩු කරනවා ද
මේ පාරත් මං නැතිවට අපේ පිළ ම දිනයි නේද
පහළ වෙලේ උදේ හවස වාරම් කවි ඇහෙනවා ද
කවි තාලෙට පොඩි නංගී ඔන්චිල්ලා පදිනවා ද
ලොකු නැන්දා මුං අතිරස කැවුම් කොකිස් බදිනවා ද
මං නැතිවට අපේ ගමට අවුරුදු හරි ජයයි නේද
ඈත සිට ආ සුවඳ ඔබමය
සීත අරණේ සුලඟ ඔබමය
නීල නිලුපුල් මල ද ඔබමය
මසිත දැල්වුන පහන ඔබමය
ඈත සිට විත් සුවඳ දී මට
මටත් රහසෙම දුර ගියා නුඹ
සිසිල පුදදී දැවුනු කතරට
මද සුලඟ වී නික්මුණා නුඹ
මදින් මද විකසිත ව මා සිත
කිසිත් නොකියා මිලින විය නුඹ
උදා ගිර ලා එලිය විහිදන
හිරු ට ඉඩ දී සැඟවුනා නුඹ
මලක් සේ ඔබ මා රකින්නට විසල් තුරු විමනේ
කෙම් බිමක් නැති වාලුකාවක තනිව දිවි ගමනේ
නිලෙන් සුදිලෙන විසල් විල් මැද මෙ මල නැත පිපුනේ
මලක් වී මා සදා ඉන්නම් නුඹේ සිත් අරණේ
විලක් නැති කල මලක් නොමියෙද කරයි හිරු සරදම්
මලක් වෙනුවෙන් විලක් වන්නට බිඟු ට නැත ඉවසුම්
විලෙක පිපි හැම පියුම් උඩඟු ව කියයි බස් සැනසුම්
මගේ විල් තෙර මගෙම පමණයි සදා මට නැති නිම්
මගේ විල් තෙර සදා නොසිඳෙයි හිරු ට පවසමි මම්
මලක් වෙමි මම නොමැති මුවරද බිඟු ට පවසමි මම්
නුඹයි දියවර නොනිමි පියුමින් ඇඳී නැති සිතුවම්
මලට හිමි නැති මගේ විල නුඹ සදා මට මනරම්
Posts
All Comments
